Oudercontact #1

Vlak voor de Krokusvakantie was het zo ver: ik werd verwacht voor het eerste oudercontact op school... Moet het gezegd dat ik nieuwsgierig was naar wat de juf te vertellen had?? :-)

Juf Evy begon haar verhaal met de woorden: “S. doet het echt erg goed: hij is enorm enthousiast, hij is een lieve jongen, hij doet flink mee in de groep, hij is niet bang om ook zijn zegje te doen,...”

(Ik voelde de ‘maar’ al aankomen...)

“Maar, S. is ook een echte peuterpuber!” (alsof ik dat nog niet doorhad... :-) ) Hij durft al eens dwars te liggen (gelukkig geen echte boze buien), hij maakt ‘kleinere’ kindjes duidelijk dat er ook met hem rekening gehouden moet worden*, en o ja: hij is zo’n plantrekker... :-)

*De (voorlopig) jongste van mijn zus is een maand of 5 ouder dan kleine man, een beer van een jongen (zeker als je hem met kleine man vergelijkt). Die beer weet dat, en maakt misbruik van zijn fysiek voordeel: het gebeurt regelmatig dat minster een duw of kneep krijgt als hij niet meteen zijn speelgoed wil afgeven ofzo. In het klasje doet kleine man nu soms hetzelfde: alsof hij aan de (voor hem) zwakkere kindjes wil duidelijk maken dat hij ‘de sterke’ van de twee is (dat vond ik niet zo fijn om te horen, maar de juf verzekerde me dat dit helemaal geen problematisch gedrag is!)

De avond voordat kleine man aan zijn schoolcarrière begon, schreef ik zijn juf een mail. Ik maakte de mail zo op dat het was alsof minister zichzelf even voorstelde. Blij was ik toen ik tijdens het gesprek met de juf vaststelde dat ik mijn zoon behoorlijk goed ken intussen :-)

Zo schreef ik o.a. dat mijn heerlijke man erg enthousiast is, maar dat hij meestal eerst even de kat uit de boom kijkt (herken ik heel erg in mezelf); juf Evy bevestigde dit door haar opmerking dat S. meestal eerst even kijkt naar wat de andere kindjes doen, om dan voor 100% aan zijn taakjes te beginnen!

Een bezorgdheid die ik met de juf deelde (we hadden het er ook over tijdens het wenmoment): mijn kleine man is een echte knuffelaar. Hij heeft op tijd een knuffel nodig, en zal daar ook om vragen.  Ook dit werd bevestigd toen de juf zei dat S. soms in groep het handje van het kindje naast hem vastneemt, gewoon ter bevestiging. Of gaat hij naar het toiletje, dan heeft hij graag dat juf Evy hem goed vasthoudt (hij is een beetje bang dat hij in de pot zal vallen denk ik..), maar ook na het toiletmoment wil hij graag nog een extra knuffel! (heel blij dat dit allemaal kan!)

Dat mijn zoon een plantrekker is, daar hoef ik geen tekening bij te maken :-) Toch verduidelijkte juf Evy dit door te vertellen dat hij al eens moe is en een dutje wil gaan doen op de momenten dat de kindjes iets moeten doen dat hij niet graag doet... ;-)

Maar ook is minister af en toe een beetje lui en probeert hij taakjes van zich af te schuiven door te doen alsof hij iets niet kan. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat hij zelf zijn jasje kan aandoen (vroeg ik dat, dan stond hij wat te klungelen... Intussen weet ik beter!) Een werkpunt voor de mama: ik moet kleine man zelfstandiger laten zijn en niet te snel een taak uit handen nemen...

De charmes van kleine man kwamen uiteraard ook aan bod: sinds juf Evy op het toneel verscheen is zij zijn God. Al zijn er blijkbaar kapers op de kust: zo liet juf Marleen vallen dat ze het geweldig vond dat S. zo verliefd naar haar kan kijken... (die zoon van mij... ;-) !)

Conclusie: minister vond zijn plekje in de groep, hij gaat graag naar school en de juf vindt het fijn dat deze peuterpuber deel uitmaakt van haar groepje!

Is dit de trend voor de volgende 16 jaar??? ;-)