Dè man in kleine man

Kleine man groeit op bij zijn mama. Verder heeft hij een goede band met oma, met zijn meters, met vele tantes,... Natuurlijk zijn er ook mannen in zijn leven: opa, verschillende nonkels, vrienden, de neefjes,...

Toch vraag ik me af en toe af of het ontbreken van een man in zijn thuissituatie effect op hem zal hebben. Ik schreef eerder al eens dat ik af en toe mannelijk uit de hoek zal moeten komen om het evenwicht wat te bewaren! Niet dat ik een poppemieke ben hoor, integendeel! Maar ik ben geen man...

Gelukkig (nu ja :-) ) kon ik al vaststellen dat sommige ‘mannelijke trekken’ gewoon genetisch bepaald zijn... Zo was ik ontzettend benieuwd of het feit dat minister opgroeit bij mij zou betekenen dat hij beter met pijntjes zou kunnen omgaan (ik zal niet snel klagen en moet echt niet meer vooruit kunnen alvorens ik akkoord ga met een dagje ziekteverlof ofzo)

Niet dus...

Stoot minister zijn teen, gaat hij eens tegen de grond of wat dan ook (groot worden lukt niet zonder slag of stoot...) dan krijg ik steevast te horen: “mama, mij ijszak nodig!” En dan kruipt minister in de zetel met de ijszak op het pijntje om daar wat zielig te liggen wezen ;-)

Opa is bij ons hèt voorbeeld van mannelijk lijden... Op een keer zat hij ‘ziek’ te wezen in de zetel, oma, mijn zus en ik probeerden het gezucht en het geklaag zo goed mogelijk te negeren; de neefjes daarentegen...

“Maar opa toch...”

“Doet het pijn opa??”

En ze gingen allemaal medelevend hun hoofd op zijn schoot leggen... Ze begrepen mekaar in het leed...

Mannen... ;-)

Moederdag!

Net zoals vele mama’s werd ik gisteren in de bloemetjes gezet. Ik werd verrast met vele leuke geschenkjes! Voor het eerst deed in mee aan een BAMswap: heel erg leuk om op basis van een mailtje met vragen ‘gekoppeld’ te worden aan een andere BAM en dan voor mekaar op zoek te gaan naar enkele kleine geschenkjes! Ik hoop dat mijn swapmaatje tevreden was; ik kreeg in elk geval een heel pak met allemaal leuke en lekkere dingen!

Oma vond dit idee ook wel leuk, dus beslisten we last minute ook voor mekaar zo’n pakje samen te stellen! Ook in dat pak vond ik vele leuke spulletjes!

De zus zorgde voor een paar extra pakjes (onverwacht, maar zo fijn: ik kreeg een geweldige keukenweegschaal! Leuk als je zus goed luistert naar wat je graag zou hebben! ;-) )

En dan waren er natuurlijk de verrassingen van kleine man! Voor het eerst zelf geknutseld! Waar S.naar de kribbe ging hadden ze hun redenen om dat niet te doen, ik kon me daar in vinden! Maar nu was het toch wel leuk om een eigen creatie in ontvangst te mogen nemen! Ik kreeg een keukenrolhouder, versierd met mama- en kindje-uil! Verder was er een mooie geknutselde prent, daarop stond een ruiker bloemen, aan de achterkant stond het liedje.

Voor de archieven:

“Lieve mama,

Lieve mama;

Ik hou van jou,

Ik hou van jou!

‘k Geef je nu een kusje,

‘k Geef je nu een kusje;

Van je kapoen,

Van je kapoen!”

(op het deuntje van Broeder Jacob)

Kleine man kennende  kunt u zich voorstellen dat dit liedje niet zomaar gezongen werd! Geheel volgens eigen stijl haalde minister zijn gitaar boven en werd een showtje gegeven!

Mijn hart smolt!!

Steeds verrassend, altijd voordelig!

Kleine man is een man met vele talenten! Dat hij een ambiancemaker is, dat was al duidelijk uit vorige blogs. Een echte showman die niet verlegen zit om een optreden hier of daar :-)

Zelf vind ik dat hij ook behoorlijk overweg kan met de bal. Een voetballer in spé??

Maar ook turnen, fietsen, lopen, springen,... Als hij maar actief kan zijn!  Dus tout court: een toekomstig professioneel sportman??

Ben ik aan de slag in de keuken, dan is hij er als de kippen bij! Even mee sushi voorbereiden? Met plezier mama! Later een man achter pot en pan in een restaurant misschien??

Dat hij het kan uitleggen als geen ander, daar moet ik ook geen tekeningetje meer bij maken. Toch een carrière als politicus of advocaat voor minister??

De laatste dagen bleek dat mijnheertje nog andere mogelijkheden test :-) Zo ziet hij een job in de marketing ook wel zitten... Reclamespotjes meezingen of –brullen; dat vindt hij tegenwoordig geweldig ;-)

Zitten wij op een terrasje, verklaart hij ineens:

“Steeds verrassend, altijd voordelig!” (‘Kruidvat’)

Of gaan we eten, dan roept hij:

“Aan tafel!” (maar dan echt zoals in de spotjes van ‘Devos Lemmens’)

“Come prima... Come prima...” (‘Coca Cola’) doet het trouwens ook nog steeds goed! Supergrappig was het toen ik hem dat vorig jaar ineens hoorde zingen :-)

Dus mensen, op zoek naar iemand die je jingle verzorgt? 1 adres ;-)

Plantrekker #438

Op donderdagavond gaat mama sporten en komt Anouk langs om kleine man te entertainen; dat weet kleine man.

Vorige week was dat niet anders; alleen had kleine man meer zin in wat Qtime met mama. Toen ik dus vertelde dat Anouk later zou langskomen hadden we volgende babbel:

“Minister, straks komt Anouk bij jou he”

“Waarom?”

“Mama gaat sporten, dat weet je toch?”

“Waarom?”

“Het is donderdag liefje, dan gaat mama een beetje sporten”

“Neen mama, jij bij mij blijven, en Anouk sporten!”

Voor alles vindt hij wel een oplossing... ;-)

Toen Anouk uiteindelijk arriveerde vroeg ze of het ok was dat ze snel wat te eten haalde. Minister merkte dat Anouk terugkwam met frietjes en schoof dan maar bij haar aan tafel. Bij vertrek zag ik hen genieten van een gezellige dinnerdate ;-)

Mama, ik ben een ... man!

Mijn lolbroek... weet altijd precies hoe hij me aan het lachen kan brengen ;-) Momenteel vindt hij zichzelf een heuse man, en dat krijg ik dan ook te pas en te onpas te horen!

Zo zaten we onlangs aan tafel, we aten één van minister zijn favorieten: spaghetti. Ik knip die nog steeds in kleine stukjes zodat mijnheertje makkelijk kan eten, maar meer en meer wil hij alles zelf doen. Hij verschoof dus mijn bord naar zijn plaats en begon met zijn vork in de spaghetti te draaien. Het lukte hem aardig om wat spaghetti rond de vork te krijgen, waarop hij trots verkondigde:

“Kijk mama, ik ben en ECHTE man!”

(Zijn glunderende blik, heerlijk om te zien!)

Tijdens ons weekend bij de Noorderburen ging hij geen uitdaging uit de weg. Soms wat bibberend en met de tranen in de ogen kwam hij uit een attractie, maar zelfs dan wist hij uit te brengen:

“Wat ben ik een STOERE man!”

(Kon ik alleen maar beamen: kleine man bleek al vaker een held op kousenvoeten; maar toch gaat hij geen uitdaging uit de weg!)

We proberen nu steeds vaker om zelf kleertjes aan en uit te doen, dat lukt af en toe en uiteraard moet er dan even ‘gestoefd’ worden, dat doet minister graag zelf:

“Ja, ik ben al een GROTE man!”

Mijn beste vriend, ik vind jou vooral een heel erg LIEVE man!

Toen ik gisteren in de zetel zat had je het over de chocolade die de Paasklokken brachten. Opeens wuifde je met je handje en zei je: “Kom eens!”. Ik ging graag mee, je nam me mee naar de slaapkamer. Fier als een gieter wees je op het doosje chocolaatjes dat je op mijn nachtkastje gezet had: “Die zijn voor jou mama!”

Lieve lieve man, mijn held... Hoe groot of stoer je ook al bent, voor mij ben je vooral een pracht van een kereltje! Word nog veel groter en stoerder, maar blijf vooral ook mijn lieve knuffelbeer met peperkoekenhart!

Mijn showbeest

Die zoon van mij, hij weet de show te stelen. In de categorie ‘anekdotes’ deel ik graag nog een paar situaties :-)

Zo zaten we onlangs op de trein. Oma en ik waren aan het babbelen, ineens hoorden we:

‘What’s in your head, in your head... Zombie Zombie Zombie-e-e-e o-o-o-o’

(Vanaf de ‘zombie’ kregen we een laag grommend geluid, zo grappig!)

De hele treincoupee zat kleine man te bewonderen en vond het hilarisch! Verschillende mensen vroegen me hoe hij dit liedje van The Cranberries kent. Wel, wij luisterden onlangs naar de top 500 van de 90’s (’t hoeft niet altijd K3 te zijn...) ;-)

Toen we wat later naar een evenement in het dorp gingen, kwam een groepje spelen, zij brachten o.a. dit nummer. Minister sprong net niet op het podium om mee te doen ;-)

Deze karaktertrek heeft hij trouwens echt niet van mij... zelf blijf ik liefst gewoon op de achtergrond. Maar goed, dit gedrag maakte ook mij al wat losser :-) Met zo’n uitbundig kereltje naast je, kan je gewoon niet anders dan meedoen!

Toen hij in de speelgoedwinkel wat mocht kiezen koos hij resoluut voor een microfoon; deze wordt nu regelmatig uit de kast gehaald, en dan begint mijnheertje aan zijn optreden! Hij gaat op zijn bankje of op de salontafel staan en begint dan aan de show! Als een echte schlagerzanger verwacht hij dan ook dat iedereen meezwaait met de armen, meezingt en –danst; tja, hij weet hoe het moet!

En met zoveel enthousiasme, dan kan je gewoon niet weigeren! (ik verwacht trouwens binnenkort zanglessen cadeau te krijgen van onze buren ;-) )

Voortdurend zit hij te wiebelen als hij muziek hoort; staat hij recht, dat springt hij heen en weer en moet je zijn kontje zien draaien! Zijn vingertjes tikken mee op de maat van de muziek! ’t Is een muziekliefhebber, dat is duidelijk! Hij geeft duidelijk aan wat hij graag hoort en wat hij ‘saai’ vindt, voorlopig heeft hij een uitgebreide muzieksmaak, dat kan ik alleen maar aanmoedigen!

Kom je bij ons op bezoek, breng dan zeker je dansschoenen mee J Die kleine vingertjes waar hij iedereen rond draait en die blik die je gewoon niet kan negeren... zelfs de stoerste kerel liet hij meedansen op Pina Colada van K3 (zo jammer dat ik dat niet kon filmen ;-) )

In de kribbe vertelde één van de verzorgsters me eens dat ze aan haar zoons zei dat ze minister zijn naam moesten onthouden omdat we in de toekomst zeker nog van hem zullen horen!

Benieuwd of ze gelijk krijgt! ;-)

Vrouwvolk, U weze gewaarschuwd!

Kleine man heeft kleine vingertjes... Maar hij weet verdorie goed hoe hij er mensen rond kan draaien... ;-) Hij komt charmant over, kan gepast reageren, strooit met complimentjes; tja, hij weet hoe hij moet bekoren!

Om u een idee te geven:

Het gebeurt regelmatig dat hij me bekijkt als ik de kamer binnenkom ofzo en dat hij dan ineens zegt ‘Oehlala!’  (dat doet hij trouwens ook bij andere mensen!)

Of heb ik iets nieuws aan, dan kan hij de stof vastnemen, even voelen en dan reageren met ‘Mooi he!’ of ‘Zacht he!’ of gewoon met ‘Oeh!’ (echt heel leuk allemaal!)

Charmeren doet hij als de beste. Zo hadden we volgend gesprek rond de feestdagen:

“Goh, mama zou misschien toch wat kilootjes moeten verliezen...”

“Nee hoor mama, ik denk het niet!”

(toen wist hij dus echt te scoren he! ;-) )

Of gisteren nog: ik werd verwend met een paar nieuwe laarsjes; ik paste ze en vroeg:

“En, wat vind je van mama haar nieuwe laarsjes?”

“WAUW!”

(heerlijk toch! ;-) )

Zijn complimentjes strooit hij blijkbaar ook buitenshuis. Wat allemaal gezegd wordt weet ik natuurlijk niet, maar de reacties spreken voor zich:

Vlak voor de Kerstvakantie, kleine man ging toen een week of 6 naar school, ging oma hem ophalen. Hij zwaaide naar de kindjes en riep dag; één van de andere kindjes riep terug:

“Dag playboy!”

(euhm...)

Zelf kon ik ontdekken hoe andere kindjes over hem denken toen één van de schoolgenootjes bij mij kwam, mijn hand vastnam en zei “ ’t Is toch een schatje hè!”

(o jee, wat zal dat zijn binnen een jaar of 15?? ;-) )

Nadat een paar collegaatjes kleine man tegenkwamen, kreeg ik achteraf te horen dat hij later nog veel harten zal breken... Ik hoop dat dat laatste zal meevallen, maar als deze trend zich voortzet vraag ik me toch af waar dat allemaal naar toe gaat... ;-)

Dat ik er mijn peren nog mee zal zien...

Schreef ik al dat ik een echte lolbroek in huis heb??

Lang geleden zaten we aan tafel en hadden we het over onze toekomstige kroost. Ik herinner me alsof het gisteren was dat ik zei dat ik hoopte dat mijn kinderen later verbaal zouden zijn. Misschien heb ik dat te hard gehoopt... ;-) In elk geval zorgt de plantrekkerij van mijn verbale kereltje soms voor situaties waarin ik met een mond vol tanden achterblijf...

Gisterenavond was zo’n avond waarin minister besloot dat het nog lang geen bedtijd was... ‘Mama, mij dorst!’ werd gevolgd door ‘Mama, mij pipi doen’, vervolgens: ‘Mama, mij melkje?’; toen volgde ‘Mama, mij tandjes doen pijn’ Dat alles werd vervolgd door onderstaande babbel:

“Sech jongen, denk je niet dat het stillaan tijd wordt om een dut te doen? Weet je wel hoe laat het is? Het is intussen 20.40u”

“Neen mama, mij niet uurwerk!”

En daar sta je dan... ;-)

Een tweeling??

Ik vermoed dat er in zijn klasje een paar kindjes grote broer of zus worden, en er is natuurlijk opnieuw een neefje op komt, dus het is niet helemaal onlogisch dat kleine man al een paar weken extra gefascineerd is door baby’s en kleine kindjes. Komen we ergens waar kleinere kindjes zijn, dan moet hij steevast het kleintje gaan bewonderen. Best schattig!

Hebben we het over ons nieuwe neefje, dan weet hij me altijd wel te zeggen wat ik moet doen als hij geboren is: “Mama, jij kleine baby pakken, dan aan mij geven en dan ik baby vasthouden! Mij kan dat al goed hoor mama!”

(Ok, ik geef toe, het is al sinds kleine man geleden dat ik nog een babietje vasthield, dus ook ik kijk stiekem uit naar het moment dat ik onze jongste telg kan knuffelen!)

Goed, we hadden het de voorbije weken dus verschillende keren over baby’s.  Ik probeer ‘gewoon’ te communiceren met kleine man. Een auto is een auto, een hond is een hond. En baby’s worden niet gebracht door de ooievaar, maar komen uit de buik van mama.

Alleen is dat laatste nog niet helemaal duidelijk zo bleek het voorbije weekend...

Ik deed kleine man zijn trui aan toen hij ineens naar mijn borst wees en zei: “baby!” Daarna wees hij naar mijn andere borst en zei hij opnieuw “baby!”...

Euhm... Nee liefje, er is echt geen tweeling op komst ;-)

Dat van die baby in de buik vraagt nog wat verduidelijking, maar tot dan vind ik die kinderpraat gewoon geweldig! ;-)