Het einde van het schooljaar nadert... Het 1ste
schooljaar van kleine man zit er bijna op...
Stop stop, dit gaat echt veel
te snel... Waar is de tijd dat ik met een klein hummeltje op mijn borst dacht
dat school nog jàren van ons verwijderd was???
Maar goed, een schooljaar op zijn eind; tijd dus voor het
oudercontact!
Gek dat je zelfs in de peuterklas 2x op het appèl geroepen
wordt; maar wel fijn om te horen wat de juf te vertellen heeft over je spruit;
om te horen hoe zij je kapoen leerde kennen en zag evolueren de voorbije
maanden.
Er werd eigenlijk niet veel nieuws verteld: kleine man is in
de klas het kereltje dat ik ken van thuis: lief, enthousiast, een speelvogel,
af en toe een schelm (zeker in de buurt van zijn ‘partner in crime’ Lucy... :-) ), nog steeds eerst de
kat uit de boom kijkend, een deel van de groep maar evengoed in staat om
zichzelf bezig te houden. Minister kan echt opgaan in een spel en vindt het dan
niet altijd makkelijk om daar uitgehaald te worden om wat anders te gaan doen.
Wordt ook af en toe eens boos, heeft regelmatig bevestiging nodig en is nog
steeds een ongelooflijke knuffelaar!
En ja, hij kiest meestal gewoon voor zijn gemak: een
plantrekker die overal een uitleg voor heeft, die anderen (diegenen die hem nog
niet kennen) voor zijn kar probeert te spannen (want “mij kan dat niet; mij is
nog een beetje klein!” (dan ineens wel... :-)
))
Gelukkig kennen ze S. intussen en wordt deze houding niet
getollereerd (dat doe ik thuis ook niet: ja wij moeten opruimen vooraleer we
iets anders, iets leuks, kunnen doen; of ja wij moeten zelf jas en schoenen
uitdoen en die dan ook nog eens op de juiste plaats leggen,...) Dat is op
school niet anders man... ;-)
Tot daar eigenlijk niets bijzonders: minister is nog steeds
een èchte peuterpuber die grenzen aftast, en die zijn eigen persoontje aan het
ontwikkelen is!
Uiteraard was het volgende punt het potjesdrama... Zoals
eerder gezegd is dit echt de processie van Echternach... Alle eerder besproken
punten kwamen aan bod, conclusie: we staan nog steeds even ver dan aan het
begin van het schooljaar, en dat is echt niet goed... Heel frustrerend vind ik
dit, vooral omdat ik zelf niet goed meer weet hoe hier mee om te gaan: welke houding
ik ook aanneem, het haalt allemaal niets uit. Minister is een beetje lui en
vindt de luier zo’n gemak; waarom dat opgeven??
En dus werd beslist om vandaag te starten met een nieuw
plan: kleine man is zonder luier naar het klasje. Nee, hij is daar niet klaar
voor, en ja hij zal ongelukjes hebben (ik gaf hem zo ongeveer een valies
reservekledij mee!); maar misschien dat hij daardoor zal beseffen dat hij de
enige in de klas is die nog luiertjes draagt (ik hoop oprecht dat dit een
motivatie zal zijn om gewoon die klik in zijn hoofd te maken en gewoon naar het
potje/het toiletje te gaan...)
Wordt vervolgd...
Eindconclusie: we hebben ‘vakantiewerk’: na de zomervakantie
is het de bedoeling dat we luiervrij zijn! (ik beloofde minister dat ik het
geld dat ik nu aan de luiers spendeer in zijn spaarpotje zal stoppen en dat hij
daarmee dan iets leuks mag kiezen; je weet nooit he ;-) )
Verder is S. een flinke jongen die klaar is voor het
volgende klasje! En hij verhuist niet alleen: juf Evy ‘promoveerde’ naar de 1ste
kleuteklas, en zij gaat dus gewoon mee met haar groepje!
Maar eerst: VAKANTIE!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten