Vaderdag

Zondag is het zo ver: vaderdag... O jee: voor het eerst worden we hier ècht mee geconfonteerd...

Bij mijn ouders vieren we vaderdag niet meer. En tot vorig jaar ging kleine man naar de kribbe; daar werd geen aandacht besteed aan moeder- en vaderdag: de tijd die de juffen nodig zouden hebben om de geschenkjes te knutselen, konden ze niet spenderen aan de kinderen. Ik kon me daar helemaal in vinden!

Maar nu dus voor het eerst een confrontatie: voor het eerst zal kleine man beseffen dat zijn gezin toch niet helemaal hetzelfde is als dat van zijn klasgenootjes...

Een paar weken geleden merkte ik hoe fel ze in het klasje toeleefden naar moederdag: er werd heel veel verteld over de mama’s, er werden foto’s getoond, er werd geknutseld, er werden liedjes geleerd,... Heel leuk allemaal. Maar ik besefte dat vaderdag met eenzelfde intensiteit voorbereid zou worden...

Het begon al met de briefjes van de juf om een t-shirt van papa mee te brengen. Daarna werd gevraagd naar een ‘foto van je spruit met zijn of haar papa’. Er wordt een heuse papa-muur gemaakt,...

Ik moest even slikken. Berichtjes op FB van collega BAM’s maakten het niet makkelijker (Kindjes helemaal over hun toeren door opmerkingen van andere kindjes, kindjes die zich ineens ‘anders’ voelden dan de klasgenootjes en daar verdrietig van werden,...)

Tijd om de juf even te contacteren. Tijdens het wenmoment had ik het hier al met juf Evy over, zij verzekerde me toen dat er geen probleem was: S.mag gewoon een geschenkje maken voor wie hij wil. Allemaal goed en wel, maar het gaat me echt niet om dat geschenkje! Ik besprak met de juf mijn bezorgdheden: ik wil helemaal niet dat kleine man zich buitengesloten voelt: hij is geen uitzondering omdat hij toevallig geen papa heeft... Ik vroeg dus aan de juf om goed te benadrukken dat er vandaag de dag vele verschillende gezinsvarianten zijn, en dat je je helemaal niet ‘anders’ moet voelen omdat het thuis net iets anders is! (in het klasje is S.de enige die thuis geen klassieke gezinsvorm heeft...) Ik gaf het boekje ‘wereldwondertje’ nog eens mee (hierin wordt op een heel verstaanbare manier uitgelegd dat niet alle kindjes een mama en een papa hebben, maar dat kindjes daarom zeker niet minder geliefd zijn!) en liet aan de juf weten dat mochten er vragen zijn, zij mij altijd mocht contacteren.

Thuis hadden kleine man en ik het over het niet aanwezig zijn van een papa. Minister weet dat hij geen papa heeft en lijkt daar geen probleem mee te hebben. We bespraken voor wie hij het geschenkje zou maken (meter Karo is de gelukkige :-) !) en verder laat ik kleine man zelf bepalen of en wanneer we dit onderwerp aan bod laten komen.

Zo ontdekte ik dat het boekje in de klas gelezen werd toen minister mij ineens vertelde dat mama zaadjes ging halen in het ziekenhuis waardoor er een baby in mijn buik kon groeien :-) (ik leerde trouwens ook dat mama haar eitjes op de zon lijken! (in het boekje staan ook tekeningen ;-) ))

Met meter Karo had minister een gesprekje over werk, hobby’s en vrije tijd (want bij een papa komen die zaken makkelijker aan bod, bij een meter is dat anders; maar die twee schenen een leuke babbel te hebben :-) !) Gisterenavond kreeg ik dan ook te horen dat meter ‘pleegster’ is en dat zij pilletjes aan de oude mensen geeft!

Zelf had ik extra babbels met collega-BAM’s die me toch konden geruststellen: de meeste kindjes gaan echt heel goed om met die ene dag en staan er niet echt bij stil dat het bij hen anders is!

Dus ik besef dat ik vooral wat ongerust ben doordat het de ‘eerste’ keer is!

Ik nam me hoe dan ook voor om er zondag een leuke dag van te maken: geen ontbijt op bed bij ons; maar ’s middags komen oma en opa, meter Karo met gezin en nonkel Ping Ping langs en gaan wij genieten van een lekkere lunch en van een gezellige namiddag!

Wordt vervolgd! :-)