Mijn lolbroek... weet altijd precies hoe hij me aan het
lachen kan brengen ;-) Momenteel vindt hij zichzelf een heuse man, en dat krijg
ik dan ook te pas en te onpas te horen!
Zo zaten we onlangs aan tafel, we aten één van minister zijn
favorieten: spaghetti. Ik knip die nog steeds in kleine stukjes zodat
mijnheertje makkelijk kan eten, maar meer en meer wil hij alles zelf doen. Hij
verschoof dus mijn bord naar zijn plaats en begon met zijn vork in de spaghetti
te draaien. Het lukte hem aardig om wat spaghetti rond de vork te krijgen,
waarop hij trots verkondigde:
“Kijk mama, ik ben en ECHTE man!”
(Zijn glunderende blik, heerlijk om te zien!)
Tijdens ons weekend bij de Noorderburen ging hij geen
uitdaging uit de weg. Soms wat bibberend en met de tranen in de ogen kwam hij
uit een attractie, maar zelfs dan wist hij uit te brengen:
“Wat ben ik een STOERE man!”
(Kon ik alleen maar beamen: kleine man bleek al vaker een
held op kousenvoeten; maar toch gaat hij geen uitdaging uit de weg!)
We proberen nu steeds vaker om zelf kleertjes aan en uit te
doen, dat lukt af en toe en uiteraard moet er dan even ‘gestoefd’ worden, dat
doet minister graag zelf:
“Ja, ik ben al een GROTE man!”
Mijn beste vriend, ik vind jou vooral een heel erg LIEVE
man!
Toen ik gisteren in de zetel zat had je het over de
chocolade die de Paasklokken brachten. Opeens wuifde je met je handje en zei
je: “Kom eens!”. Ik ging graag mee, je nam me mee naar de slaapkamer. Fier als
een gieter wees je op het doosje chocolaatjes dat je op mijn nachtkastje gezet
had: “Die zijn voor jou mama!”
Lieve lieve man, mijn held... Hoe groot of stoer je ook al bent, voor mij ben je vooral een pracht van een kereltje! Word nog veel groter en stoerder, maar blijf vooral ook mijn lieve knuffelbeer met peperkoekenhart!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten