Pinksterweekend

We hebben alweer een lang weekend achter de rug; ons hoor je niet klagen! Een weekend vol Qtime met kleine man, maar evengoed was er wat me-time!

Zo bracht ik vrijdagavond door in de sauna! Kleine man ging een nachtje bij oma en opa logeren; zaterdagvoormiddag ging hij met hen mee naar de markt! Daardoor kon ik heel ontspannen naar mijn bed gaan vrijdagavond en zaterdag pas in de late voormiddag weer opstaan. Heerlijk! Die onderbroken nachten, dat blijft toch een moeilijke... Zo fijn als je dus eens kan doorslapen!

Tegen de middag pikte ik kleine man op. We rommelden wat in huis, we pikten wat beelden van ‘The royal wedding’ mee en na de dut van minister trokken we naar Patro Del Mundo! Een gezellig wereldfeest dat jaarlijks georganiseerd wordt in onze gemeente. Er waren vele activiteiten voor de kinderen (grimme, ‘Kip van Troye’, circusschool, knutselactiviteiten) er werd gelachen, gezongen en gedanst. Je kon lekker eten en drinken, we zagen bekenden; kortom: we hadden een erg leuke namiddag en avond! Maar wat was het koud! Dat was ook de reden dat we toch op tijd doorgingen (we waren met de fiets!), natuurlijk niet zonder eerst nog een rondje op de molen te zitten en wat eendjes te vangen. Geladen met een hoop muziekinstrumenten, een nieuwe bal en brandweerwagen fietsten we nog even naar mijn zus en co; daar sloten we de avond gezellig af!

Zondagochtend sliepen we wat langer, minister wilde ‘zwemmen’ in bad, moeder deed intussen de was. Tegen de middag fietsten we naar oma en opa. Hoewel: ‘fietsen’... Kleine man kreeg vorige week zijn eerste fiets met pedalen: superenthousiast is hij, maar tegelijkertijd ook mega-gefrustreerd: ipv de pedalen rond te trappen, maakt hij halve bewegingen. Hij gaat dus wel wat vooruit, maar tergend langzaam (en de beweging die hij maakt is volgens mij ontzettend vermoeiend...) Probeer ik hem uit te leggen wat hij moet doen, dan wordt hij boos en roept hij ‘Nee, mij kan dat zelf, mij alleen doen!’ Tja...

Met vermoeide beentjes kwamen we dus bij oma aan. Daar waren ook de neefjes, zij wilden graag samen fietsen. Minister kon door de verkeerde beweging niet volgen, opnieuw gefrustreerd wilde hij dan maar bellen blazen. Nieuwe ergernissen toen bleek dat de neefjes toch liever gewoon bleven fietsen... Zo vaak boos zijn is vermoeiend, minister ging dan ook naar bed voor een dutje. Daarna werd er nog fijn gespeeld met de jongens!  Terug thuis keken we nog gezellig een filmpje, we lazen een boekje en gingen op tijd naar bed!

Maandagochtend geen wekker! We bakten samen een appelcake, we maakten een snelle lunch klaar (fijn als je kleuter graag meehelpt in de keuken!) en aten gezellig samen (dat tempo kan ik best gewoon worden!). We smulden nog van de lekkere cake en daarna was het tijd om te vertrekken: er werd een wandeling georganiseerd door het lokale festiviteitenteam; wat zij plannen staat garant voor leuke momenten; we waren er dus graag bij!

Met de nodige stops (minister wilde het liefst elke steen en stok bestuderen),  en met het nodige drama (als mama zegt dat je je handjes niet langs de planten moet wrijven heeft dat een reden; gisteren ontdekte kleine man dat brandnetels echt pijn doen...) bereikten we de finish; daarna was het tijd om het springkasteel onveilig te maken! Er waren verschillende klasgenootjes, veel heb ik minister dus niet meer gezien! Intussen genoot mama van het fijne gezelschap! Te laat, maar terugkijkend op alweer een hele fijne namiddag ging minister naar zijn bedje! Deze ochtend lag hij nog flink te snurken :-)

Gisterenmiddag maakte kleine man mij trouwens duidelijk dat het besef man-vrouw nog niet zo van tel is wat hem betreft.  Ik maakte een kapot iets waarop minister besloot mij te bedanken door te zeggen:

“Mama, jij bent een sterke man hè!”

Ik moest een lachen, maar besloot deze woorden als een mooi compliment op te vatten: fijn toch dat ik de held van mijn kleine kapoen mag zijn!