Steeds verrassend, altijd voordelig!

Kleine man is een man met vele talenten! Dat hij een ambiancemaker is, dat was al duidelijk uit vorige blogs. Een echte showman die niet verlegen zit om een optreden hier of daar :-)

Zelf vind ik dat hij ook behoorlijk overweg kan met de bal. Een voetballer in spé??

Maar ook turnen, fietsen, lopen, springen,... Als hij maar actief kan zijn!  Dus tout court: een toekomstig professioneel sportman??

Ben ik aan de slag in de keuken, dan is hij er als de kippen bij! Even mee sushi voorbereiden? Met plezier mama! Later een man achter pot en pan in een restaurant misschien??

Dat hij het kan uitleggen als geen ander, daar moet ik ook geen tekeningetje meer bij maken. Toch een carrière als politicus of advocaat voor minister??

De laatste dagen bleek dat mijnheertje nog andere mogelijkheden test :-) Zo ziet hij een job in de marketing ook wel zitten... Reclamespotjes meezingen of –brullen; dat vindt hij tegenwoordig geweldig ;-)

Zitten wij op een terrasje, verklaart hij ineens:

“Steeds verrassend, altijd voordelig!” (‘Kruidvat’)

Of gaan we eten, dan roept hij:

“Aan tafel!” (maar dan echt zoals in de spotjes van ‘Devos Lemmens’)

“Come prima... Come prima...” (‘Coca Cola’) doet het trouwens ook nog steeds goed! Supergrappig was het toen ik hem dat vorig jaar ineens hoorde zingen :-)

Dus mensen, op zoek naar iemand die je jingle verzorgt? 1 adres ;-)

Plantrekker #438

Op donderdagavond gaat mama sporten en komt Anouk langs om kleine man te entertainen; dat weet kleine man.

Vorige week was dat niet anders; alleen had kleine man meer zin in wat Qtime met mama. Toen ik dus vertelde dat Anouk later zou langskomen hadden we volgende babbel:

“Minister, straks komt Anouk bij jou he”

“Waarom?”

“Mama gaat sporten, dat weet je toch?”

“Waarom?”

“Het is donderdag liefje, dan gaat mama een beetje sporten”

“Neen mama, jij bij mij blijven, en Anouk sporten!”

Voor alles vindt hij wel een oplossing... ;-)

Toen Anouk uiteindelijk arriveerde vroeg ze of het ok was dat ze snel wat te eten haalde. Minister merkte dat Anouk terugkwam met frietjes en schoof dan maar bij haar aan tafel. Bij vertrek zag ik hen genieten van een gezellige dinnerdate ;-)

Welkom lieve Gust!

Maanden keek kleine man er naar uit en gisteren was het dan eindelijk zo ver: ons nieuwe neefje werd geboren! Mijn zus leverde (alweer) een knappe prestatie door op een paar uurtjes tijd een kanjer van 52cm en 3.890kg op de wereld te zetten! Mama en zoon stelden het goed, dus ’s avonds pikte ik de grote broers en mijn kleine man op, en gingen we samen onze jongste telg ontmoeten!

De oudste grote broer vertederde mij onmiddellijk: hij nam kleine Gust in zijn armen en begon het huilende kleintje meteen te sussen. Ik hoorde hem zeggen: “Straks moet ik eventjes naar huis, maar daarna zal ik er altijd voor je zijn” (jawel, ik smolt!)

De tweede grote broer schoof bij zijn mama in het grote bed, vroeg of hij ‘de baby’ ook in zijn armen mocht houden en wilde die daarna niet meer afgeven :-) (toen we naar huis gingen had hij het even moeilijk en zei hij “Ik mis mijn kleine broer nu al” (opnieuw smolt ik...)

Maar dan was het grote moment dus daar voor mijn kleine man: ook hij kreeg de kans om Gust welkom te heten! Eerst voorzichtig naast zijn grote neef, maar al snel gaf hij aan dat hij dat kleine bundeltje ook wel eens wilde vasthouden. Met wat hulp lukte dat aardig! Minister was onder de indruk. Hij bleef stilletjes en was heel voorzichtig. We maakten wat foto’s (keimooi: zo fier dat hij was!), daarna ging het nieuwe neefje naar een andere arm, maar kleine man week niet van zijn zijde. Hij wilde ‘de baby’ voortdurend aaien en liet toen vallen: “Mama, mij wil er ook zo eentje!” (en ja hoor, daar ging ik weer :-) )

Al maanden is het voor minister duidelijk: “Als de baby geboren wordt wil ik geen tutje meer, dat is dan voor de baby!”  Gisteren werd het tutje dus officieel aan Gust overhandigd; de trotste blik op kleine man zijn snoet was geld waard! Al was de gemaakte afspraak toch niet helemaal duidelijk zo bleek snel: vlak voor we naar huis gingen vroeg S. zijn Bebeer en tutje; toen ik zei dat hij nu een grote neef was en dus geen tutje meer nodig had, kreeg ik te horen dat hij thuis wel een ander tutje zou zoeken...

Het avondritueel verliep trouwens bijzonder dramatisch... Omdat we nog steeds 2 logées hadden gaf ik toe en werd er een tutje uit de kast gehaald (het was immers niet de bedoeling dat iedereen vandaag oververmoeid in de klas zat...). Maar dit tutjes-verhaal wordt ongetwijfeld nog vervolgd...

Pas toen ik achteraf de fotootjes bekeek merkte ik dat minister echt heel erg lief was: zo zag ik ineens een foto waar hij heel voorzichtig een kusje op het oortje van zijn nieuwe neefje geeft; zo mooi! Kleine man en babies (en dan voorzal zijn reactie!)... teveel voor mijn hart (en mijn rammelende eierstokken ;-) )

Mama, ik ben een ... man!

Mijn lolbroek... weet altijd precies hoe hij me aan het lachen kan brengen ;-) Momenteel vindt hij zichzelf een heuse man, en dat krijg ik dan ook te pas en te onpas te horen!

Zo zaten we onlangs aan tafel, we aten één van minister zijn favorieten: spaghetti. Ik knip die nog steeds in kleine stukjes zodat mijnheertje makkelijk kan eten, maar meer en meer wil hij alles zelf doen. Hij verschoof dus mijn bord naar zijn plaats en begon met zijn vork in de spaghetti te draaien. Het lukte hem aardig om wat spaghetti rond de vork te krijgen, waarop hij trots verkondigde:

“Kijk mama, ik ben en ECHTE man!”

(Zijn glunderende blik, heerlijk om te zien!)

Tijdens ons weekend bij de Noorderburen ging hij geen uitdaging uit de weg. Soms wat bibberend en met de tranen in de ogen kwam hij uit een attractie, maar zelfs dan wist hij uit te brengen:

“Wat ben ik een STOERE man!”

(Kon ik alleen maar beamen: kleine man bleek al vaker een held op kousenvoeten; maar toch gaat hij geen uitdaging uit de weg!)

We proberen nu steeds vaker om zelf kleertjes aan en uit te doen, dat lukt af en toe en uiteraard moet er dan even ‘gestoefd’ worden, dat doet minister graag zelf:

“Ja, ik ben al een GROTE man!”

Mijn beste vriend, ik vind jou vooral een heel erg LIEVE man!

Toen ik gisteren in de zetel zat had je het over de chocolade die de Paasklokken brachten. Opeens wuifde je met je handje en zei je: “Kom eens!”. Ik ging graag mee, je nam me mee naar de slaapkamer. Fier als een gieter wees je op het doosje chocolaatjes dat je op mijn nachtkastje gezet had: “Die zijn voor jou mama!”

Lieve lieve man, mijn held... Hoe groot of stoer je ook al bent, voor mij ben je vooral een pracht van een kereltje! Word nog veel groter en stoerder, maar blijf vooral ook mijn lieve knuffelbeer met peperkoekenhart!

Mijn showbeest

Die zoon van mij, hij weet de show te stelen. In de categorie ‘anekdotes’ deel ik graag nog een paar situaties :-)

Zo zaten we onlangs op de trein. Oma en ik waren aan het babbelen, ineens hoorden we:

‘What’s in your head, in your head... Zombie Zombie Zombie-e-e-e o-o-o-o’

(Vanaf de ‘zombie’ kregen we een laag grommend geluid, zo grappig!)

De hele treincoupee zat kleine man te bewonderen en vond het hilarisch! Verschillende mensen vroegen me hoe hij dit liedje van The Cranberries kent. Wel, wij luisterden onlangs naar de top 500 van de 90’s (’t hoeft niet altijd K3 te zijn...) ;-)

Toen we wat later naar een evenement in het dorp gingen, kwam een groepje spelen, zij brachten o.a. dit nummer. Minister sprong net niet op het podium om mee te doen ;-)

Deze karaktertrek heeft hij trouwens echt niet van mij... zelf blijf ik liefst gewoon op de achtergrond. Maar goed, dit gedrag maakte ook mij al wat losser :-) Met zo’n uitbundig kereltje naast je, kan je gewoon niet anders dan meedoen!

Toen hij in de speelgoedwinkel wat mocht kiezen koos hij resoluut voor een microfoon; deze wordt nu regelmatig uit de kast gehaald, en dan begint mijnheertje aan zijn optreden! Hij gaat op zijn bankje of op de salontafel staan en begint dan aan de show! Als een echte schlagerzanger verwacht hij dan ook dat iedereen meezwaait met de armen, meezingt en –danst; tja, hij weet hoe het moet!

En met zoveel enthousiasme, dan kan je gewoon niet weigeren! (ik verwacht trouwens binnenkort zanglessen cadeau te krijgen van onze buren ;-) )

Voortdurend zit hij te wiebelen als hij muziek hoort; staat hij recht, dat springt hij heen en weer en moet je zijn kontje zien draaien! Zijn vingertjes tikken mee op de maat van de muziek! ’t Is een muziekliefhebber, dat is duidelijk! Hij geeft duidelijk aan wat hij graag hoort en wat hij ‘saai’ vindt, voorlopig heeft hij een uitgebreide muzieksmaak, dat kan ik alleen maar aanmoedigen!

Kom je bij ons op bezoek, breng dan zeker je dansschoenen mee J Die kleine vingertjes waar hij iedereen rond draait en die blik die je gewoon niet kan negeren... zelfs de stoerste kerel liet hij meedansen op Pina Colada van K3 (zo jammer dat ik dat niet kon filmen ;-) )

In de kribbe vertelde één van de verzorgsters me eens dat ze aan haar zoons zei dat ze minister zijn naam moesten onthouden omdat we in de toekomst zeker nog van hem zullen horen!

Benieuwd of ze gelijk krijgt! ;-)

Dat het plezant was!

Onze mini-vakantie zit er alweer op... We kijken in elk geval terug op een paar goed gevulde, en toch ontspannende dagen! Donderdagochtend was het zo ver: we trokken richting Vlierden, daar gingen we naar het Bospark ‘De Bikkels’ (Roompot). Kleine man was verheugd: we zouden Koos Konijn terugzien!

We maakten eerst een tussenstop bij Toverland. S. is nog wat klein voor pretparken, maar ik las in recensies dat er bij Toverland ook aan de kleintjes gedacht werd! Ons verblijf was in de buurt, donderdag was het weer niet schitterend, dus ideaal om Toverland te gaan verkennen. Het was fijn! In eerste instantie was ik wat bang dat er voor kleine man niet veel te doen zou zijn omwille van zijn kleinere gestalte... Gelukkig bleken er voldoende opties zodat minister kon genieten van een leuke dag! Buiten was het erg koud, daar liepen we dus maar heel even rond, maar dat deerde niet: binnen wist mijnheertje zich goed te amuseren! Zijn favoriet: het truckparcours. Ook voor de tea cups, de carroussel en de paardjes werd verschillende keren aangeschoven.

Niet elke attractie viel even goed in de smaak... Zo gingen we in de boomstammen; het enthousiasme van oma en mama maakten kleine man mee enthousiast, maar het water dat we over ons heenkregen toen we naar beneden kwamen was er teveel aan... Stoer klom kleine man mee in ‘de boomerang’, maar dat ging toch net iets te snel... Blij dat dat ritje nog geen minuut duurde! Er waren wat traantjes, maar als je minister nu hoort vertellen over die ervaring is het alsof we de dag in dat treintje doorbrachten ;-) Het liet dus een indruk na! Zelf was ik vooral fier dat hij dit allemaal durfde!

Druk pratend over zijn ervaringen namen we minister mee naar ons huisje voor de rest van het weekend! Aangekomen op het park kregen we de sleutel van een erg gezellig huisje. We installeerden ons, deden nog wat boodschappen, aten gezellig samen en gingen daarna nog wat drinken. Onze wandeling naar het cafeetje maakte duidelijk dat De Bikkels een erg kleinschalig park is: ideaal als uitvalsbasis voor bijv.fietsers of wandelaars, of voor mensen zoals wij: die verschillende daguitstappen op het programma hadden zodat we in het huisje konden genieten van wat rust en de natuur! Dat er geen zwembad of druk dagprogramma was in het park, dat wisten we. Maar minister kwam voor Koos Konijn; dat hij er niet bleek te zijn was dus best een teleurstelling. Maar goed: er was een speeltuin, er was ruimte om te fietsen, om te ontdekken,... Mijn dikke vriend kon zich hoe dan ook goed amuseren!

Vrijdag was ons al wat mooier weer beloofd, wij trokken dus richting Dierenrijk. We bezochten intussen al verschillende dierentuinen, ook deze is zeker de moeite waard! Een net park waar je fijn kan wandelen! Je kan gezellig wat drinken, er is speelruimte voor de kinderen, vele dieren kunnen bewonderd worden, meer hadden wij niet nodig om er een fijne dag van te maken!

Op zaterdag gingen we naar Weert. Daar verbleven we al een paar keer op het Roompot vakantiedomein, we wisten dus dat het op zaterdag markt is in Weert. Daar gingen we graag naar toe, we gingen ook wat shoppen en na een snelle lunch gingen we naar de Van Horne Hoeve. Daar was het zo fijn ontspannen vertoeven! Er is een kleine kinderboerderij, er is een speeltuin, er is een gezellig terras waar je wat kan eten of drinken: kleine man leefde zich helemaal uit, mama en oma vonden het heerlijk om hem te zien genieten! Het was intussen een prachtige dag, tijd dus voor bbq! Tijdens het eten kregen we een privéoptreden van onze kleine artiest (ik hoop zo dat er geen camera’s in de buurt hingen, want natuurlijk werd door ons allemaal meegezongen en gedanst ;-) )

Zondag wilden we eigenlijk Helmond bezoeken, maar we hadden al 3 drukke dagen achter de rug. Uiteindelijk kwamen we traag op gang, gingen we wat wandelen, kon kleine man nog wat spelen in de speeltuin en beslisten we na een late lunch om te pakken en om op het gemakje terug naar huis te komen.

We hadden nog tickets liggen voor Planckendael (yep, alweer een dierenpark!), maandagochtend pikten we dus het jongste neefje van kleine man op, en reden we richting Mechelen! Het bleef droog en dus kon er genoten worden van alweer een leuke dag tussen de diertjes. Kleine man en zijn neefje vonden het geweldig samen op stap te zijn, dat moeten we dus wat vaker doen! Achteraf bedachten we dat we dat neefje gewoon mee hadden moeten nemen op weekend, dat zouden ze beiden erg leuk gevonden hebben!

Maar goed, dat dus voor een volgende keer! Dat, en Koos Konijn natuurlijk!

Nog een weekje verlof voor kleine man, daarna voor beiden weer het ‘gewone’! Hoewel er binnenkort verschillende lange weekends op de planning staan! O, de eerstvolgende keer gaan wij trouwens vliegen!

Wordt vervolgd! ;-)

Paasweekend

Zo, het Paasweekend zit er op! En jawel: wij hadden het erg naar onze zin! Het werd een druk, maar ontzettend gezellig weekend! We trapten het al op vrijdagavond in gang met de komst van de neefjes.

We aten gezellig samen, er werd fijn gespeeld (lees: kattenkwaad uitgehaald), het logeerbed werd opgemaakt en er moest uiteraard uitgebreid getest worden of het ruim genoeg was voor 3 kapoenen (check!).

Bedtijd bracht wat jaloezie naar boven bij mijn kleine man, want daar waar alle aandacht anders voor hem is, moest hij nu delen en dat was niet helemaal naar zijn zin... Uiteindelijk sliepen de jongens dus in het logeerbed en kleine man kroop bij mij in bed :-)

Zaterdagochtend kwamen we traag op gang, heel fijn was dat! Uiteindelijk geraakte iedereen gewassen en aangekleed en konden we vertrekken: we hadden een bezoekje aan de cinema op het programma staan! De 3 mannen genoten! De film ‘Pieter Konijn’ was mooi, grappig, schattig maar ook best emotioneel... Kortom: een fijne familiefilm!  Het zorgde voor veel reactie bij de kleinsten (die maar al te graag naspeelden en erg enthousiast reageerden op wat ze zagen :-) )

Na de film werden de neefjes naar huis gebracht en gingen wij voorbereidingen treffen voor de rest van de avond: vrienden kwamen nog gezellig wat eten en bijkletsen!

Moe maar voldaan konden we terugkijken op een hele fijne dag!

Zondagochtend was minister redelijk vroeg van de partij. Toen hij ontdekte dat we ’s nachts bezoek hadden gekregen van de Paasklokken was hij dolenthousiast! Zo leuk om te zien: voor het eerst was hij helemaal mee in het verhaal! Dat er overal chocolade lag vond hij gewoon geweldig! Overbodig te zeggen dat er zondag weinig gezonde dingen gegeten werden... :-)

Traditiegetrouw stond een Paasbrunch gepland, deze ging dit jaar bij ons door. Er werd lekker gegeten, gezellig gebabbeld en fijn gespeeld! Na het opruimwerk kropen we ’s avonds opnieuw moe maar voldaan terug op een geslaagde dag!

Paasmaandag begonnen we opnieuw met een brunch, deze keer georganiseerd door de school van kleine man. Centjes ophalen voor de nieuwe speeltoestellen; uiteraard waren we van de partij! S. speelde fijn met klasgenootjes, mama en oma kletsten bij met buren, met andere ouders, met juffen,... Wat werd er veel gebabbeld (en gegeten) het voorbije weekend ;-)

Daarna gingen we richting Sluis. Dat had heel wat voeten in de aarde: daar waar we normaal een uurtje onderweg zijn, deden we er nu dik 2,5u over... Op de teller bleef maar staan dat we nog 60km moesten doen... Uiteindelijk kwamen we in een dorpje terecht dat nog 50km van Sluis lag... Geen idee wat het was: een andere auto met een andere gps; ik deed dus waarschijnlijk iets verkeerd... Man man, was ik op dat ogenblik kwaad op mezelf dat ik zo afhankelijk ben van de technologie...

Maar goed, we geraakten waar we moesten zijn! Ik moest wat boodschappen doen, ik kocht ook wat zaken die ik niet moest kopen (nieuwe outfit voor mezelf, maar uiteraard ook wat nieuwe dingen voor kleine man!). We vonden de bal die kleine man graag wilde (kleine voetbal met een touw eraan zodat er geoefend kan worden om te ‘sjotten’; minister speelde onlangs met zo’n bal van een ander kindje, vond dat heel fijn en wilde ook graag zo’n bal, maar ik vond die niet meteen... Intussen dus trotse eigenaar van een eigen exempaar!) We gingen gezellig eten, we dronken wat en genoten van de sfeer (en van het zonnetje dat na de middag van de partij was!) Op weg naar huis viel minister in slaap: helemaal uitgeteld na het drukke weekend!

Eens thuis werd het mini-pooltafeltje dat we kochten getest, leuk ding is dat! Het principe is nog niet helemaal duidelijk voor kleine man, maar zijn enthousiasme werkte aanstekelijk :-)

Een uurtje later dan normaal gaf mijn lieve man aan dat hij graag naar zijn bedje wilde: het was genoeg geweest! Deze ochtend lag hij nog flink te snurken toen ik vertrok, maar het is vakantie: hij kan even bekomen en de batterijtjes terug opladen tegen dat hij terug naar het klasje moet!

Zelf werk ik nog anderhalve dag en dan heb ook ik wat verlof! Later deze week gaat minister zijn dikke vriend Koos Konijn bezoeken! Een mini-vakantie in Noord-Brabant, we zijn er allemaal aan toe en kijken er dus allemaal naar uit!

Nog anderhalve dag... ;-)

Hèt feestje!

Afgelopen maandag was het zo ver: kleine man werd officieel 3! Moeder werd er wat emotioneel van: de film van 3 jaar ervoor speelde zich nog eens af, wat was het toen een heftige dag... Een dag die zoveel verandering met zich meebracht, een dag die mij op slag de mooiste rol van mijn leven bezorgde: ik mocht mezelf mama noemen! En dat van een pracht van een kerel! Ik kon en kan niet fierder zijn!

Het feestje stond gepland op zaterdag. In de week ervoor werden al wat spullen in huis gehaald, vrijdagavond werden wat meubels verhuisd, de frigo werd gevuld, de eerste kaartjes kwam aan... Minister wist dus heel goed dat er wat te gebeuren stond! Gek: voor het eerst had ik het gevoel dat hij ook echt met ‘zijn’ dagje bezig was (daar zal de school wel voor iets tussenzitten: we kregen zelfs een heuse ‘verjaardagszak’ mee ter voorbereiding van het feestje in de klas!

Zaterdagochtend begonnen we de dag rustig: wat langer blijven liggen in bed, even gezellig knuffelen, en dan rustig aan de dag beginnen! We maakten samen een verjaardagskroon (want in het klasje werd zijn verjaardag pas op maandag gevierd...) en versierden ons huisje met vlaggen en slingers. In de voormiddag werd de taart geleverd! Bijna te mooi om aan te snijden! En daarna kwamen ook de ballonnen aan (ik was nogal teleurgesteld in het eindresultaat, maar goed, er waren ballonnen en dat was wat telde!). ’s Middags bracht ik kleine man even naar zijn bedje voor een dut (achteraf gezien was ik erg blij dat ik die mee inplande!)

Intussen kwam oma langs om de balletjes in tomatensaus klaar te maken. Ik zorgde voor de hapjes.

Daarna haalde ik mijnheertje uit zijn bed en deed ik hem zijn feestoutfit aan! Hij was zo fier (maar heel terecht hoor!) En toen was het tijd om de eerste gasten te ontvangen!

Er werd geklonken op de jarige, de pakjes werden geopend en dan was het tijd voor taart!

Het vuurwerk op de taart vond minister geweldig! Zijn oogjes blonken toen we voor hem zongen en met veel enthousiasme werden de kaarsjes uitgeblazen! Heerlijk om te zien!!

De taart zag er trouwens niet alleen lekker uit, dat was ze ook!

We genoten van een leuke namiddag: er werd gelachen, gebabbeld, plezier gemaakt, het was zoals het hoort te zijn: heerlijk ontspannen en gezellig! De klein mannen amuseerden zich met al het nieuws en uiteraard ook met de ballonnen (die kunnen bij ons gewoon niet ontbreken :-) !)

Later werden de frietjes gehaald en smulden we van de balletjes in tomatensaus (ging vlot binnen, en niet alleen bij de kinderen :-) ). Er werd nog wat gedronken, en toen begon iedereen naar huis te gaan. Kleine man en ik genoten nog wat na, en gingen toen, moe maar heel tevreden naar ons bedje!

De volgende dag stond nog een brunch met vrienden op het programma. In de namiddag haalde ik de verjaardagszak van het klasje boven en bekeken we samen wat er in het klasje allemaal zou gebeuren. Toen ik zei: “Morgen is het ècht jouw verjaardag” kreeg ik als antwoord: “Wééral!” (toch een beetje verwarrend als het feestje en de verjaardag niet op dezelfde dag vallen ;-) !)

Vooraleer ik maandagochtend naar het werk vertrok schreef ik minister nog een extra kaartje, ik zorgde voor een donut met 3 kaarsjes en liet aan oma weten dat ze zeker nog een dikke knuffel van mij moest geven!

’s Avonds haalde ik een erg blij kereltje op: dat hij genoten had van alle aandacht was heel duidelijk! Dankjewel juf Evy!

Wij kijken dus terug op een erg fijn 'feestweekend'! Dat er zo nog vele mogen volgen!! ;-)

Oudercontact #1

Vlak voor de Krokusvakantie was het zo ver: ik werd verwacht voor het eerste oudercontact op school... Moet het gezegd dat ik nieuwsgierig was naar wat de juf te vertellen had?? :-)

Juf Evy begon haar verhaal met de woorden: “S. doet het echt erg goed: hij is enorm enthousiast, hij is een lieve jongen, hij doet flink mee in de groep, hij is niet bang om ook zijn zegje te doen,...”

(Ik voelde de ‘maar’ al aankomen...)

“Maar, S. is ook een echte peuterpuber!” (alsof ik dat nog niet doorhad... :-) ) Hij durft al eens dwars te liggen (gelukkig geen echte boze buien), hij maakt ‘kleinere’ kindjes duidelijk dat er ook met hem rekening gehouden moet worden*, en o ja: hij is zo’n plantrekker... :-)

*De (voorlopig) jongste van mijn zus is een maand of 5 ouder dan kleine man, een beer van een jongen (zeker als je hem met kleine man vergelijkt). Die beer weet dat, en maakt misbruik van zijn fysiek voordeel: het gebeurt regelmatig dat minster een duw of kneep krijgt als hij niet meteen zijn speelgoed wil afgeven ofzo. In het klasje doet kleine man nu soms hetzelfde: alsof hij aan de (voor hem) zwakkere kindjes wil duidelijk maken dat hij ‘de sterke’ van de twee is (dat vond ik niet zo fijn om te horen, maar de juf verzekerde me dat dit helemaal geen problematisch gedrag is!)

De avond voordat kleine man aan zijn schoolcarrière begon, schreef ik zijn juf een mail. Ik maakte de mail zo op dat het was alsof minister zichzelf even voorstelde. Blij was ik toen ik tijdens het gesprek met de juf vaststelde dat ik mijn zoon behoorlijk goed ken intussen :-)

Zo schreef ik o.a. dat mijn heerlijke man erg enthousiast is, maar dat hij meestal eerst even de kat uit de boom kijkt (herken ik heel erg in mezelf); juf Evy bevestigde dit door haar opmerking dat S. meestal eerst even kijkt naar wat de andere kindjes doen, om dan voor 100% aan zijn taakjes te beginnen!

Een bezorgdheid die ik met de juf deelde (we hadden het er ook over tijdens het wenmoment): mijn kleine man is een echte knuffelaar. Hij heeft op tijd een knuffel nodig, en zal daar ook om vragen.  Ook dit werd bevestigd toen de juf zei dat S. soms in groep het handje van het kindje naast hem vastneemt, gewoon ter bevestiging. Of gaat hij naar het toiletje, dan heeft hij graag dat juf Evy hem goed vasthoudt (hij is een beetje bang dat hij in de pot zal vallen denk ik..), maar ook na het toiletmoment wil hij graag nog een extra knuffel! (heel blij dat dit allemaal kan!)

Dat mijn zoon een plantrekker is, daar hoef ik geen tekening bij te maken :-) Toch verduidelijkte juf Evy dit door te vertellen dat hij al eens moe is en een dutje wil gaan doen op de momenten dat de kindjes iets moeten doen dat hij niet graag doet... ;-)

Maar ook is minister af en toe een beetje lui en probeert hij taakjes van zich af te schuiven door te doen alsof hij iets niet kan. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat hij zelf zijn jasje kan aandoen (vroeg ik dat, dan stond hij wat te klungelen... Intussen weet ik beter!) Een werkpunt voor de mama: ik moet kleine man zelfstandiger laten zijn en niet te snel een taak uit handen nemen...

De charmes van kleine man kwamen uiteraard ook aan bod: sinds juf Evy op het toneel verscheen is zij zijn God. Al zijn er blijkbaar kapers op de kust: zo liet juf Marleen vallen dat ze het geweldig vond dat S. zo verliefd naar haar kan kijken... (die zoon van mij... ;-) !)

Conclusie: minister vond zijn plekje in de groep, hij gaat graag naar school en de juf vindt het fijn dat deze peuterpuber deel uitmaakt van haar groepje!

Is dit de trend voor de volgende 16 jaar??? ;-)

Kleine man en het potje...

... er zijn betere combinaties.

Het potje staat al een hele tijd in het zicht: een potje boven op de badkamer, een tweede potje dat doorheen de rest van het huis verhuist. Kleine man weet waar de potjes voor dienen: al van bij de potjestraining van zijn neefje is hij enthousiast!

Maar dat enthousiasme vertaalt zich niet echt in succes. Ik ga ervan uit dat een kindje naar het potje gaat als het daar klaar voor is. Ik liet alles dus een beetje op zijn beloop. In de kribbe ging kleine man mee naar het toiletje, het is te zeggen: hij ging op het toiletje zitten en deed daarna wat hij moest doen in zijn luier.

Dat werd besproken met de verzorgsters, maar ook zij vonden dat dit niet geforceerd moest worden. Thuis ging kleine man wel regelmatig op het potje zitten, af en toe een plas in de pot was het resultaat, super!

En toen mocht hij naar school. Ik bracht dit punt naar voor bij de juf, zij vond het geen probleem dat minister nog een luier droeg, er waren nog kindjes die nog niet helemaal zindelijk waren, er zou flink geoefend worden, dus dat zou snel veranderen!

We gingen eerst nog een weekje op vakantie, een weekje dat we goed ons best deden om te oefenen! Een weekje waarin de pipi overdag bijna uitsluitend in de pot terecht kwam; we boekten vooruitgang! Ik was hoopvol over hoe het op school zou verlopen!

Maar de potjestraining lijkt wel de processie van Echternach: 1 stapje vooruit en 2 achteruit...

Ok, de eerste schoolweken waren we met andere dingen bezig, het potje bleef staan, de pipi ging opnieuw in de luier... Jammer is het dat ik niet intensiever kan bezig zijn met de potjestraining: eens thuis gaat de luier uit, bij het naar bed gaan wordt er een broekje aangedaan. In het weekend geldt dit bij mij ook, maar oma wil niet mee in het verhaal (want ‘wat als we weggaan?’ Dan zeg ik dat ze meestal wel een toilet hebben... Maar oma ‘durft’ minister niet zonder luier mee te nemen...)

En dus is er nog te vaak een luier in het verhaal. Dit werd met de juf besproken: zij stelde voor om geen luier aan te doen op school, maar daar heb ik mijn bedenkingen bij: ik heb de indruk dat minister beschaamd is als hij een ongelukje heeft (en ik vrees dus dat we helemaal zullen moeten herbeginnen als er op school wat ongelukjes zouden zijn...)

Beloningsstickertjes om te motiveren? Niet echt een succes: aan motivatie ontbreekt het echt niet! Het is meer een ‘angst’, geen idee hoe ik hierop moet of kan reageren...

Soit, waar staan we vandaag? Heel gek heb ik de indruk dat minister sneller droog zal zijn ’s nachts dan overdag... Bijna elke morgen blijkt de luier droog! S. geeft nu ook op school goed aan dat hij pipi moet doen; thuis geen luier en bijna geen ongelukjes meer! Misschien binnenkort toch zonder luier naar school??

Is er toch een ongelukje, dan weigert kleine man iets te zeggen: hij loopt liever ‘vuil’ rond dan dat hij moet toegeven dat hij een ongelukje had. Vreselijk vind ik dat: niet dat hij een ongelukje heeft, maar dat hij mij niet toelaat om hem snel te verversen... Dat probeer ik ook duidelijk te maken, maar ik blijf gewoon een beschaamde blik krijgen (erg frustrerend: ik voel mij te kort schieten...)

En dan hadden we het nog niet over ‘de grote boodschap’... Die in het potje doen lijkt echt wel een brug te ver...

Dus... Tips? Iemand??

Qtime met kleine man

Ik schreef al eerder dat ik beweging belangrijk vind. Mijn bijna 3-jarige heeft heel wat energie; een deel daarvan raakt hij kwijt op school, laat het weer het toe, dan geraakt hij een ander deel van die energie kwijt tijdens het buitenspelen! Maar dan nog is er energie, en die zie ik graag nuttig gebruikt!

Zo gaan wij al bijna 2 jaar naar de watergewenning. Heel erg leuk is dat! Minister begon in het peutergroepje als jongste en kleinste, maar wist altijd goed mee te doen! Vorig jaar verhuisde hij naar de kleutergroep. Grappig was dat toen: fysiek is hij niet de grootste, dat maakte dat hij vooral vooraan in het badje zijn oefeningen moest doen :-) Onlangs begon een nieuwe reeks, al een paar weken heb ik de indruk dat kleine man wat minder klein is, en dat werd bevestigd: we konden best een eind stappen in het zwembad! Problemen met de oortjes maakten dat mijnheer een reeks niet volgde, dus ik merkte dat het al even geleden was dat we in het zwembad waren; maar aan enthousiasme geen gebrek! Soms een beetje bang, maar mama was dicht in de buurt, en dan gingen de oefeningen eens zo vlot!

Bijna 3 en dus ook veel meer mogelijkheden om extra beweging in te plannen! Zo vond ik ‘Joepla’ bij ons in de buurt. Zij organiseren elke zondagvoormiddag een uurtje beweging voor de allerkleinsten (vanaf 3). We volgden een proefles, deze begon goed, maar minister had een off weekend, en kreeg halverwege een boze bui. Zo boos dat we uiteindelijk vroeger naar huis gingen. Ik mailde achteraf met de organisatie, zij lieten me weten dat er geen probleem was en dat we in september gewoon kunnen aansluiten als de nieuwe reeks van start gaat!

En ook in de naburige gemeente vond ik een leuke activiteit, en niet alleen voor kleine man! Blijkbaar ben ik niet de enige mama die graag wat meer zou bewegen (alsof ik daar aan twijfelde!); ik vond nu een organisatie die de perfecte oplossing biedt: op woensdagnamiddag kunnen de kindjes gaan ‘sporten’, tegelijkertijd wordt er ook beweging voor de mama’s aangeboden! Super! Geen opvangprobleem, en beweging voor beiden! Hopelijk kunnen we daar vanaf september ook terecht!

Zelf ga ik wekelijks naar de yoga, een uurtje voor mezelf, een uurtje mijn hoofd vrij maken, en jawel: ook een uurtje werken aan mijn spieren enzo :-) Nooit gedacht dat ik dit zou schrijven, maar ik ben fan: ik kijk wekelijks uit naar dit uurtje! Heel fijn is het ook om te zien dat kleine man dit graag meedoet! Nee: ik beoefen niet elke avond yoga, maar af en toe doen we wel eens een oefening. In het laatste boekje van ‘Doremi mini’ stond yoga centraal. Ik geloof dat (kleine) kinderen baat hebben aan wat oefeningen om rustig(er) te worden: zij krijgen zoveel prikkels te verwerken! We lazen dan ook samen het boekje en probeerden alle beschreven oefeningen uit. Nu toont kleine man met plezier wat hij kan, en vraagt hij regelmatig of we ‘het bijtje’ of ‘het hondje’ of ‘de poes’ of... nog eens doen! Heerlijk toch!

En binnenkort kunnen we ook weer deftig wandelen en fietsen, wat kijken we daar naar uit!