Haal de vlaggen maar boven!

Intussen is het juli 2014. Ik start met de hormonen, geen pilletjes meer, maar spuitjes (al snel handelde ik als een volleerd verpleegkundige ;-) ) Ik kreeg nog steeds erg regelmatig opvolgecho’s, zo zag men dat mijn flinke verkoudheid effect had op de werking van de hormonen want ik moest een paar dagen extra inspuitingen krijgen.


Tijdens het lang weekend van 21/7 was ik met vrienden in Duitsland; op zaterdagavond genoten we van een gezellige BBQ, we dronken wat (alcoholvrije) wijn en oh ja, ik moest nog even een spuitje Pregnyl zetten want op 21/7 kreeg ik een nieuwe inseminatie! We hadden een heerlijke avond, we fantaseerden over het toekomstig wonder in mijn buik, we genoten! Maandagochtend reed ik naar huis zodat ik niet te laat in het UZ zou zijn.


Op vele plaatsen hing de Belgische driekleur buiten: van aanmoediging voor de zwemmertjes gesproken dacht ik nog! Na de inseminatie (die best grappig verliep: de vroudvrouw liet weten dat ze wat veel water gebruikte, ik dacht ‘oh nee, je moet daarvoor geen water gebruiken he!’ J !), ging ik naar huis en deed ik wat klusjes in en om het huisje. Zo was ik mijn ramen aan het lappen toen de vleigtuigen voor de militaire parade overvlogen: opnieuw dacht ik dat er echt wel veel aanmoediging was. En ’s Avonds ook nog eens een knallend vuurwerk, tja, dat moest toch wel helpen!


Een kleine twee weken later had ik afgesproken met een vriendin, ze vroeg of ik al wat wist, maar ik zei dat pas op 5 augustus een bloedcontrole gepland stond (en ik had al beslist dat ik thuis niet zou testen). Ipv een coctail gingen we dus voor een moctail. In datzelfde weekend had ik nog twee verjaardagsfeestjes gepland. Mijn lijf gaf aan dat ik mijn regels zou gaan krijgen, maar ik hield het toch alcoholvrij (je wist maar nooit...). Dinsdagochtend ging ik naar de bloedafname, in de loop van de voormiddag zou ik nieuws krijgen. Ervan uitgaande dat het niet gelukt was, werkte ik gewoon rustig door; maar toen het bewuste telefoontje:


“Mevrouw, ik heb goed nieuws voor u!”
“Nee...”
“Jawel hoor: de test is positief!”
“Nee...”
“Echt wel hoor mevrouw!”
“Nee...”


Er werd een nieuwe bloedafname ingepland, en dat was het begin van nog vele dates met mijn klein wondertje!